Βλάσης Κανιάρης, Κουτσό, 1974, εγκατάσταση που περιλαμβάνει έξι ανθρώπινες φιγούρες, εννέα βαλίτσες, μεταλλικό κλουβί, κιμωλία σε πισσόχαρτο, Συλλογή Εθνικού Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης, Αθήνα (ΕΜΣΤ), άποψη εγκατάστασης, ΑΝΤΙΔΩΡΟΝ. Η Συλλογή του ΕΜΣΤ, Fridericianum, Κάσελ, φωτογραφία: Mathias Völzke

Γιώργος Ξένος: «Η εμπειρία μου στο διάστημα της στενής επαφής μου με τον Βλάση Κανιάρη ήταν ένα είδος μεταπτυχιακής εργασίας»

O εικαστικός Γιώργος Ξένος γράφει για την στενή σχέση του με τον Βλάση Κανιάρη.

«Βαριά, πολύτιμα ορτία κάποιες ανθρώπινες σχέσεις.Ένα τέτοιο υπήρξε στη ζωή μου ο Βλάσης Κανιάρης. Όταν τον γνώρισα το 1984, γίναμε φίλοι από την πρώτη στιγμή. Οι συζητήσεις μας για πολλά πράγματα, ακόμα και τα αστεία, κατέληγαν σε δοκίμια λόγου.

Ερχόταν πολύ συχνά στο σπίτι μας στη Στουρνάρη 15, μετά το μάθημά του στο Πολυτεχνείο ή και όταν υπήρχαν σοβαρά προβλήματα μέσα και έξω από αυτό. Παρακολουθούσαμε τις εξελίξεις.

Περάσαμε αξέχαστες ώρες, στο εργαστήριό του στου Ψυρρή, αρχειοθετώντας τα έργα του και συζητώντας πώς και σε ποιές συνθήκες γίνονταν από ιδέα πράξη. Τον άκουγα και με άκουγε με μεγάλη προσοχή.

Όταν είμαστε μαζί το πρόσωπό του έλαμπε και χαιρόταν σαν παιδί.

Αξέχαστα πάλι ήταν και τα ταξίδια μας στη γενέτειρά του, την ορεινή Κορινθία. Οδηγούσα πάντα εγώ, έτρεχα, τού άρεσε πολύ, αγνοώντας και οι δυο μας τις γλυκύτατες συμβουλές της Μαίρης και της Χριστίνας, οι οποίες είχαν μεταξύ τους μια μεγάλη αγάπη.

Σε ένα από αυτά τα ταξίδια βρήκαμε τον εξάδελφό του στο φρεσκοοργωμένο χωράφι του. Άρχισαν οι συζητήσεις, άνοιξαν τα δισάκια με τα απαραίτητα και η γη να ευωδιάζει μέχρι που χάθηκε ο χρόνος. Ήταν ευτυχισμένος.

Όταν πηγαίναμε στο σπίτι του για φαγητό, η Μαίρη ήταν σπουδαία οικοδέσποινα, ο Βλάσης δεν ήθελε να φύγουμε. Είχε αναπτυχτεί πια μια μεγάλη και σταθερή αγάπη ανάμεσά μας.

Εγώ με τη Χριστίνα φεύγουμε για Βερολίνο. Τα χρόνια που μείναμε εκεί ο Βλάσης ήρθε αρκετές φορές. Αμέσως όταν έφτανε, τηλέφωνο σε μας. Συζητήσεις για τέχνη, μουσεία, γκαλερί, καλό φαγητό και αστεία.

Σε κάποια επίσκεψή του με την Μαίρη, όταν πήγαινες εύκολα πια στο Ανατολικό Βερολίνο, στις βόλτες μας εκεί, στην Oranien Strasse βλέπουμε συγκεντρωμένο πολύ κόσμο. Από τα παλιά ψηλά ομοιόμορφα κτήρια του Α.Β. η Yoko Ono σε μια performance πετούσε δολάρια τα οποία μάζευε ο κόσμος. Ανεβαίνουμε και οι τέσσερις στο κτήριο και βλέπουμε από πολύ κοντά πια την Yoko Ono με τη μεγάλη συνοδεία της. Γέλια, σχόλια, αστεία ο Βλάσης, ήταν κάτι που δεν το περίμενε κανείς.

Ο Βλάσης συνέβαλε στην εξέλιξη της σύγχρονης αισθητικής.

Η εμπειρία μου στο διάστημα της στενής μας επαφής ήταν ένα είδος μεταπτυχιακής εργασίας για μένα.

Ανήκει στους λίγους ανθρώπους που έπαιξαν μεγάλο ρόλο στη ζωή μου.»

TAGS
Εργαστήριο Συντήρησης & Αποκατάστασης