Το πνευματικό κεφάλαιο είναι ένα από τα ισχυρότερα εφόδια που μπορεί να διαθέτει ένας άνθρωπος αλλά το πώς συγκροτείται, τι λογίζεται ως γνώση και με ποιους τρόπους μεταδίδεται είναι ένα ζήτημα αντιπαραθέσεων.

Με δεδομένο ότι η τέχνη είναι ένας ακόμα τρόπος μετάδοσης της γνώσης, το υβριδικό επιμελητικό σχήμα ΠΑΤ (Προσωρινή Ακαδημία Τεχνών), το οποίο απαρτίζουν οι Ελπίδα Καραμπά, Δέσποινα Ζευκιλή, Βαγγέλης Βλάχος και Γιώτα Ιωαννίδου, προβάλλει την τέχνη που πραγματεύεται τα γνωσιακά συστήματα.

Σε αυτή την λογική και στο πλαίσιο της συζήτησης περί γνωσιακού καπιταλισμού ξεκίνησαν μία συζήτηση για το τι σημαίνει το απόβλητο με την υλική και άυλη σημασία, το χαμένο, το απορριπτέο, το υπονομευμένο, το περιττό της υπερκατανάλωσης, το «Waste/d» υπαρξικά και πραγματικά.

Πρόκειται για μία έρευνα που θα λάβει διαφορετικές μορφές καθώς θα πραγματοποιηθούν έκθεση, έκδοση, μια επιτελεστική διάλεξη, ένα εργαστήριο και συζητήσεις, στα οποία οι καλλιτέχνες θα παράξουν έργα σε συνεργασία με την ομάδα του ΠΑΤ και σύμφωνα με τις εκπαιδευτικές της μεθοδολογίες.

Πρώτο βήμα είναι το ομότιτλο βιβλίο από τις εκδόσεις Ομπλός. Παρουσιάζεται την Τετάρτη 15 Ιουλίου, στις 20:30, στο αίθριο του Ινστιτούτου Γκαίτε (Ομήρου 14-16), το οποίο και χρηματοδοτεί το βιβλίο. Η είσοδος θα γίνεται με δήλωση συμμετοχής στο Natalia.sartori@goethe.de

«Η ιδέα για το βιβλίο προέκυψε τις μέρες της καραντίνας, όταν ανταλλάσαμε εξ’ αποστάσεως σκέψεις πάνω στην ιδέα του waste/d, μία πολύ αισθητή σύγχρονη συνθήκη» μάς εξηγεί η θεωρητικός της τέχνης και διδάσκουσα στην ΑΣΚΤ, Ελπίδα Καραμπά και συνεχίζει:

«Η συζήτηση είχε ξεκινήσει νωρίτερα από πολύ προσωπικά βιώματα που σχετίζονται με την δική μας εργασία στον πολιτισμό, το κατά πόσον είναι “wasted” την ίδια στιγμή που εμείς δεν αισθανόμαστε “χαμένοι”, και επεκτάθηκε σε όλη την έκφανση του τι σημαίνει waste/d, από τα απόβλητα που καταστρέφουν το περιβάλλον ως τις ανθρώπινες ζωές, τα συναισθήματα, την επισφαλή εργασία και τις προοπτικές που πάνε χαμένες».

Όλα αυτά τη στιγμή που η απώλεια συζητήθηκε δειλά και ως αναγκαία, ανοίγοντας έτσι τον δρόμο από την «βιοπολιτική» και την αναγκαιότητα προστασίας της ανθρώπινης ζωής στην «νεκροπολιτική», δηλαδή στην υπονόμευση της ζωής – άρα στην μετατροπή της σε απόβλητο – μέσα από την φτωχοποίηση.

Στην έκδοση παρουσιάζονται έργα των Βαγγέλη Βλάχου, Νατάσας Μπιζά, Δήμητρας Κονδυλάτου, Nαταλίας Γιαξή και Εύας Γιαννακοπούλου, καλλιτεχνών που εξερευνούν μέσα από αρχεία ή άλλα «αντικειμενικά» κριτήρια τις κρυφές όψεις πολιτικών γεγονότων της ελληνικής ιστορίας για να υπαινιχθούν την ύπαρξη μίας αγνοημένης, κρυμμένης γνώσης, χαμένων προσδοκιών και ευκαιριών, αλλά κυρίως για να θίξουν ηθικά ζητήματα και αξίες όπως η ελευθερία και η δικαιοσύνη.

«Η τέχνη είναι και αυτή μία μορφή γνώσης. Ανιχνεύει το τι είναι αλήθεια και τι μυθοπλασία. Ανοίγει συμβολικά και πραγματικά πεδία για αλλαγές. Το ζητούμενο δεν είναι η πολιτική τέχνη αλλά η τέχνη με πολιτικό τρόπο», λέει η Καραμπά.

Εικόνα από την έρευνα της ΠΑΤ: Κατάληψη στο Κουκάκι, Δεκέμβριος 2019.

TAGS

Αλεξάνδρα Κοροξενίδη

Δείτε όλα τα άρθρα του συντάκτη