Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο τ. 247 των Νέων της Τέχνης (15 Νοεμβρίου 2019)

Για τους σινεφίλ είναι ο σκηνοθέτης των συγκλονιστικών φιλμικών αφηγήσεων (Δώδεκα χρόνια σκλάβος, Shame, Hunger) και των μεγάλων διακρίσεων (από τα Όσκαρ και τις Χρυσές Σφαίρες ως το Φεστιβάλ των Καννών και τα βραβεία της Βρετανικής Ακαδημίας Κινηματογράφου). Είναι ο auteur που υπογράφει οδυνηρά, προκλητικά πορτρέτα για το χρόνο και τον τόπο, στρέφοντας με τόλμη το βλέμμα του/μας σε επείγοντα σύγχρονα ζητήματα. Οι φιλότεχνοιι, πάλι, ξέρουν ότι για τον Steve McQueen όλα άρχισαν από το Chelsea College of Arts, το Goldsmiths, τα μουσεία και τις γκαλερί. Στο όνομά του αναγνωρίζουν έναν επιφανή κάτοχο του πολυπόθητου Turner Prize (1999), τον πιο επιδραστικό καλλιτέχνη κινούμενης εικόνας σύμφωνα με τη φετινή Μπιενάλε Β3 κι ένα διόλου ευκαταφρόνητο λόγο για ταξίδι στη βρετανική πρωτεύουσα οσονούπω. Πρόσφατα, στο πλαίσιο του πρότζεκτ Year 3, ο δημιουργός κάλεσε όλα τα τριτάκια του Λονδίνου να φωτογραφηθούν με τους συμμαθητές και τους δασκάλους τους και γέμισε με τα αισιόδοξα πορτρέτα τους τις γειτονιές της πόλης και πλέον την Tate Britain. «Επείιγει να προβληματιστούμε για το ποιοι είμαστε και για το μέλλον μας […] να υπάρχει μια εικόνα των ανθρώπων που κάνουν αυτήν την πόλη να λειτουργεί», δήλωσε σχετικά. Εμείς πάντως έχουμε μαρκάρει στο ημερολόγιο τον προσεχή Φεβρουάριο, οπότε εγκαινιάζεται στην Tate Modern η μεγαλύτερη έκθεσή του στο Ηνωμένο Βασίλειο κατά την τελευταία 20ετία. Θα παρουσιάσει εγκαταστάσεις με βίντεο και φιλμ, έργα όπως τα Exodus (1992-1997) και Carib’s Leap (2002), αλλά και πιο πρόσφατα όπως η δικάναλη προβολή Ashes (2002-2015).

Steve McQueen / Tate Modern, Λονδίνο, 13 Φεβρουαρίου – 11 Μαΐου 2020

TAGS

Ιωάννα Γκομούζα

Δείτε όλα τα άρθρα του συντάκτη