Παραχώρηση University of Dundee Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο τ. 246 των Νέων της Τέχνης (15 Σεπτεμβρίου 2019)
Ένα παράδοξο κυνήγι
Ένα παράδοξο κυνήγι μαγισσών λαμβάνει χώρα στη Σκοτία. Στο Torryburn, το δημοτικό συμβούλιο έχει ξεκινήσει μια καμπάνια με σκοπό την ανεύρεση των ανθρώπινων καταλοίπων της Lilias Adie ώστε επιτέλους να βρει μια γαλήνια τελευταία κατοικία. Η άτυχη γυναίκα πέθανε στη φυλακή το 1704 προτού προλάβει να καταδικαστεί και φυσικά να καεί στην πυρά καθώς είχε «ομολογήσει» πως ήταν μάγισσα. Οι κάτοικοι την έθαψαν με μεγάλη σπουδή, τοποθετώντας το σώμα της κάτω από μια μεγάλη πέτρα σε περίπτωση που οι σκοτεινές δυνάμεις της επέτρεπαν να αναστηθεί. Τα βάσανά της όμως δεν τελείωσαν ούτε μετά θάνατον αφού στα μέσα του 19ου αιώνα η ταφή της διαταράχθηκε και αφαιρέθηκαν από αυτήν οστά και το κρανίο της. Στις αρχές του περασμένου αιώνα, το κρανίο βρέθηκε στην κατοχή του μουσείου του Πανεπιστημίου St. Andrews, όπου και φωτογραφήθηκε. Ωστόσο έκτοτε τα ίχνη του αγνοούνται. Τώρα, με βάση αυτές τις φωτογραφίες, ο δρ Christopher Rynn του Πανεπιστημίου του Dundee αποκατέστησε ψηφιακά το πρόσωπο της Adie.
Παραχώρηση University of Dundee
Στο Griswold του Κονέκτικατ, πάλι, ασχολούνται με βαμπίρ και συγκεκριμένα με ένα θρυλούμενο βρικόλακα των αρχών του 19ου αιώνα. Ένα δείγμα DNA έδωσε απάντηση στο μυστήριο της ταυτότητάς του. Ο χαρακτηρισμός προήλθε από τη διάταξη των οστών του νεκρού, καθώς δύο οστά είχαν τοποθετηθεί χιαστί κάτω από το κρανίο του. Η σύγχρονη έρευνα απέδειξε, μέσω της μελέτης του DNA των οστών, πως πρόκειται για τον John Barber, αγρότη στο επάγγελμα και θύμα επιδημίας φυματίωσης. Ο μύθος των βαμπίρ προέκυψε από την υψηλή μεταδοτικότητα της φυματίωσης, οδηγώντας τις κοινωνίες του παρελθόντος να πιστέψουν ότι οι νεκροί τους επέστρεφαν για να μεταδώσουν την ασθένεια και στους συγγενείς τους.
Παραχώρηση University of Dundee
Ο Κέλτης πολεμιστής
Μια αναπάντεχη ανακάλυψη πιθανόν να αλλάξει όσα γνωρίζαμε έως τώρα για τον πόλεμο στην εποχή των Δρυϊδών. Στο Leicestershire της Μεγάλης Βρετανίας βρέθηκε μία κέλτικη ασπίδα κατασκευασμένη όχι, ως είθισται, από μέταλλο ή ξύλο, αλλά από το φλοιό ενός δέντρου. Αποτελεί το μοναδικό εύρημα τέτοιου τύπου στην Ευρώπη και χρονολογείται μεταξύ του 395 και 295 π.Χ. Το εξαιρετικά ελαφρύ υλικό κατασκευής της προσέδιδε στους πολεμιστές μεγαλύτερη ελευθερία κινήσεων αλλά και ταχύτητα, μιας και ζυγίζει μόνο 600 γραμμάρια. Εξωτερικά φέρει διακόσμηση σε κόκκινο χρώμα που παρουσιάζει τη μορφή σκακιέρας.
© Mike Bamforth, University of Leicester Archaeological Services (ULAS)
«Έχουμε μάθει πολλά από εύθραυστα ευρήματα από οργανική ύλη, που εύκολα διαφεύγουν της προσοχής μας στην ανασκαφή. Αυτή η έρευνα πρόσφερε μια σπάνια ματιά στο μακρινό μας παρελθόν», δήλωσε σχετικά στον Independent ο επικεφαλής των ερευνών, Matthew Beamish.
Ιδιαιτερότητα παρουσιάζει και ο χώρος της εντυπωσιακής ανακάλυψης, αφού η ασπίδα ανασύρθηκε από ένα βαθύ λάκκο, τον οποίο, στην εποχή του Σιδήρου μάλλον χρησιμοποιούσαν κτηνοτρόφοι για το πότισμα των ζώων. Αν και ήρθε στο φως το 2015, κατά τη διάρκεια έρευνας από το Πανεπιστήμιο του Leicestershire, χρειάστηκαν 4 χρόνια για να αποκατασταθεί το εύρημα. Πλέον οι ερευνητές θέτουν ως στόχο τους να εξακριβώσουν τους λόγους για τους οποίους θάφτηκε στο συγκεκριμένο χώρο.
© University of Leicester Archaeological Services (ULAS)
«Πρόκειται για ένα πρωτοφανές εύρημα, ένα από πιο σημαντικά αντικείμενα που έχω συναντήσει στην καριέρα μου. Συχνά είναι τα χρυσά αντικείμενα που συγκινούν το κοινό, αλλά αυτή η ασπίδα από φλοιό δέντρου είναι πολύ σπάνια», αναφέρει η έφορος του Βρετανικού Μουσείου, Julia Farley. Η ασπίδα φυλάσσεται στο συγκεκριμένο μουσείο και πιθανόν να εκτεθεί μέσα στο 2020. Αναμένουμε με ενδιαφέρον.
TAGS
