Η έκθεση City Dwellers (σε ελεύθερη απόδοση, Κάτοικοι της πόλης) με έργα των Λίλα Πολενάκη, Κωστή Βελώνη, Σωτήρη Πανουσάκη και Δήμητρας Ιωάννου και σε επιμέλεια της Καρολίνα Μέη, πετυχαίνει να συγκεντρώσει έργα όχι για να αναπαραστήσει μία a priori θεωρητική πρόταση, όπως συχνά συμβαίνει σε ομαδικές εκθέσεις, αλλά για ξετυλίξει μία προσέγγιση χαρακτηριστική στο έργο του καθενός από τους τέσσερις καλλιτέχνες και κοινή σε όλους. Ο μικρός αριθμός των καλλιτεχνών, περίπου συνομήλικων και ίσως για αυτό με κοινούς προβληματισμούς, εξηγεί εν μέρει την μεστότητα και την συνεκτικότητά των νοημάτων της.

Η έκθεση περιστρέφεται γύρω από ένα επανερχόμενο θέμα στην σύγχρονη τέχνη: τηνσχέση ιδιωτικού και δημόσιου ενώ ταυτόχρονα αντανακλά μία συνθήκη ρευστότητας και ενδεχομενικότητας, που σίγουρα είναι επίκαιρη στις συνθήκες που ζούμε. Πρόθεση της επιμελήτριας και των εκθέσεων στο Κaktos Project είναι ο κοινωνικός προβληματισμός γύρω από τον δημόσιο χώρο, κάτι που στην συγκεκριμένη έκθεση γίνεται υπαινικτικά και εκλεπτυσμένα μέσα από ιδιωτικές ματιές.

Ενώ δεν αναπαρίσταται παρά μόνο αποσπασματικά και σε λίγα έργα (κυρίως της Δήμητρας Ιωάννου), ο άνθρωπος είναι το επίκεντρο. Eντονη είναι μία υπόγεια αίσθηση της χρονικότητας, της μνήμης, του ίχνους που αφήνουν οι ανθρώπινες ζωές -κυρίως στα έργα της Λίλας Πολενάκη που βασίζονται στην αλληλογραφία ενός ζεύγους που η καλλιτέχνης ανακάλυψε σε εγκαταλελειμμένο κτίριο της Αθήνας – και του θραύσματος. Σε κανέναν από τα έργα δεν υπάρχει μία εξ αποστάσεως εικόνα της πόλης, αντιθέτως το «ζουμάρισμα», το απόσπασμα, η προβολή στοιχείων της πόλης που συνήθως περνούν απαρατήρητα ή ασυνήθιστων και παράξενων οπτικών θέασης δημιουργούν μία προσωπική πρόσληψη της πόλης. Έχει κανείς την αίσθηση ότι βλέπει το «έξω» από έναν εσωτερικό χώρο (από «μέσα») ή ότι τρυπώνει από το «έξω» στο «μέσα» για να ξαναδεί τον έξω κόσμο, ένα ταυτόχρονο στοιχείο παρόν στο έργο του Σωτήρη Πανουσάκη.

Όλοι οι καλλιτέχνες δουλεύουν με ένα αρχικό υλικό (γράμματα, υλικά που βρίσκει στην πόλη όπως στην περίπτωση του Κωστή Βελώνη ή φωτογραφίες όπως στο έργο της Δήμητρα Ιωάννου) το οποίο μετατρέπουν σε άλλο μέσο (π.χ. από φωτογραφία σε ζωγραφική). Η διαδικασία αυτή του μετασχηματισμού υπογραμμίζει μεταφορικά τον διάλογο δημόσιου και ιδιωτικού. Κυρίως όμως υποδηλώνει το πώς νέες ιστορίες χτίζονται από παλαιότερες ή από θραύσματα του παρόντος, το τί κρύβεται και τί αποκαλύπτεται.

Ο άνθρωπος διαμορφώνει αλλά και διαμορφώνεται σε μία ρευστή, ανοιχτή πραγματικότητα αλλά ταυτόχρονα προσπαθεί να ανασυνθέσει το παρελθόν, να διαφυλάξει την μνήμη, να κατανοήσει την θέση του ως προς το σύνολο – την πόλη ή τους συγκατοίκους του – και να νοηματοδοτήσει την πραγματικότητα, ίσως και να εντοπίσει μία αλήθεια. Όλοι οι καλλιτέχνες επιλέγουν κάτι από την πραγματικότητα για να δημιουργήσουν μία νέα πραγματικότητα προσκαλώντας τον θεατή να συνεχίσει την κάθε ιστορία με τους δικούς του συνειρμούς και γέφυρες.

Η έκθεση City Dwellers είναι προσβάσιμη διαδικτυακά εδώ έως 30 Απριλίου.

TAGS

Αλεξάνδρα Κοροξενίδη

Δείτε όλα τα άρθρα του συντάκτη