Η υπόθεση της δολοφονίας της επιμελήτριας τέχνης Rebeccah Blum από τον σύντροφο της Saul Fletcher, δεν έχει σταματήσει να συγκλονίζει τον χώρο της τέχνης. Στις αρχές Ιουλίου το πτώμα της Blum βρέθηκε στο διαμέρισμα του Fletcher στο Βερολίνο. Οι έρευνες των αρχών έδειξαν πως ο γνωστός φωτογράφος μετά την δολοφονία της Blum πήγε στο εξοχικό σπίτι που είχαν στο Βρανδεμβούργο και αυτοκτόνησε. Δεν είναι όμως μόνο η βίαια φύση του εγκλήματος που έχει δημιουργήσει αναστάτωση.

Οι φίλοι και η οικογένεια της Rebeccah Blum υποστηρίζουν πως ο τρόπος που καλύφθηκε το γεγονός από τα μέσα, δίνοντας βάση στην φήμη και τις γνωριμίες του Fletcher, επισκίασε όχι μόνο το έγκλημα, αλλά και την καριέρα της Blum. Και δεν έχουν και άδικο. Η Rebeccah Blum, αν και είχε σημαντική θέση στον χώρο της τέχνης του Βερολίνου, έχοντας μια καριέρα 30 χρόνων ως επιμελήτρια τέχνης, παρουσιάστηκε απλώς ως η σύντροφος του Fletcher. Υπήρχαν και τα μέσα εκείνα που τόνισαν υπερβολικά τη φιλία του Fletcher με τον Brad Pitt για να κάνουν την είδηση πιο «δημοφιλή». Η εφημερίδα The Sun, για παράδειγμα, ξεκινούσε τον τίτλο του άρθρου της χαρακτηρίζοντας τον δράστη ως «Φιλαράκο του Brad Pitt» (Brad Pitt’s Brit artist pal Saul Fletcher ‘stabs partner to death then calls daughter to confess before killing himself’). Υπήρχαν, επίσης, μέσα που δέχτηκαν κριτική για το ότι έδωσαν μεγαλύτερη έμφαση στην καριέρα του Fletcher, επισκιάζοντας το έγκλημα, όπως το Le Journal des Arts που έβγαλε άρθρο με τον τίτλο: «Ποιος είναι ο καλλιτέχνης Saul Fletcher, που φαίνεται να αυτοκτόνησε;» (Qui est l’artiste Saul Fletcher, qui s’est apparemment suicidé?).«Θέλω να θυμούνται το όνομά της, και κανενός άλλου», έγραψε στο λογαριασμό της στο Instagram η κόρη της Blum, Emma, ως απάντηση.

Η ιδιοκτήτρια γκαλερί στο Λονδίνο Alison Jacques, από την άλλη πλευρά, καλεί τον κόσμο της τέχνης να «εξαφανίσει κάθε ίχνος» του Saul Fletcher. Η Jacques, η οποία εκπροσωπούσε τον φωτογράφο για οκτώ χρόνια (2008-2016), δήλωσε πως δεν μπορεί να τον συγχωρήσει και υποστηρίζει πως αν ο ίδιος ζούσε θα ήθελε να αποσυρθούν τα έργα του, καλώντας τον κόσμο της τέχνης «να κάνει το σωστό». Αυτό που ζητά η Jacques είναι «να μην προωθούνται και να εκτίθενται τα έργα ενός δολοφόνου» προτείνοντας να καταδικαστεί η καριέρα του Fletcher για πάντα. Εδώ ερχόμαστε σε ένα ερώτημα που γενικά μας απασχολεί τα τελευταία χρόνια: αν δηλαδή, πρέπει το έργο ενός καλλιτέχνη να «τιμωρείται» μαζί με τον καλλιτέχνη. Δεν υπάρχει εύκολη απάντηση. Και η υπόθεση Blum/Fletcher το επιβεβαιώνει.

Το ζήτημα πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι πως υπάρχει ο φόβος να εστιάσει κανείς στην τιμωρία και όχι στην επίλυση των ζητημάτων που έρχονται στην επιφάνεια. Για παράδειγμα, η καλλιτέχνης Asta Gröting (και φίλη της Blum), πιστεύει πως με αφορμή τη δολοφονία της επιμελήτριας πρέπει να ανοίξει η συζήτηση σχετικά με την ενδοοικογενειακή βία και τις γυναικοκτονίες, καθώς είναι «ένα πρόβλημα που διαπερνά όλα τα επίπεδα της κοινωνικής διαστρωμάτωσης». Ένα άλλο ζήτημα που επίσης προκύπτει είναι αυτό της ψυχικής υγείας στον χώρο της τέχνης. Ήταν γνωστό στους κύκλους του Saul Fletcher πως υπέφερε από ψυχολογικά προβλήματα. Η Art Newspaper, με αφορμή την υπόθεση Blum/Fletcher, παρουσιάζει σε ένα άρθρο της την έλλειψη ψυχικής υποστήριξης στον χώρο, και την πραγματικότητα που ζουν πολλοί καλλιτέχνες που υποφέρουν «πίσω από κλειστές πόρτες» μην μπορώντας να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις και στους ρυθμούς που θέτει η αγορά τέχνης.

Αυτό που φαίνεται, πάντως, είναι πως η υπόθεση Blum/Fletcher δεν είναι απλή, και πως έφερε στην επιφάνεια πολλές από τις αδυναμίες και τα «τυφλά σημεία» που έχουμε σαν κοινωνία ειδικά όταν εμπλέκεται η τέχνη.

TAGS

Στέφανος Παπαδημητρίου

Δείτε όλα τα άρθρα του συντάκτη