Nan Goldn, Picnic on the Esplanade Boston, 1973. Courtesy Marian Goodman Gallery

Με αφορμή τη Διεθνή Μέρα Κατά της Ομοφοβίας

Η 17η Μαΐου είναι η Διεθνής Μέρα κατά της Ομοφοβίας, της Τρανσφοβίας και της Αμφιφοβίας. Πρόκειται ουσιαστικά μια αφορμή να αναδειχτεί και να γίνει σεβαστή η διαφορετικότητα και να συνεχιστούν οι προσπάθειες για μια κοινωνία χωρίς διακρίσεις, φόβο και ρατσισμό.

Η ομοφοβία και η τρανσφοβία είναι επικίνδυνα σημάδια των καιρών και σε στιγμές κοινωνικής σύγχυσης και πόλωσης, πρωτοβουλίες αφύπνισης και ευαισθητοποίησης έχουν μεγάλη σημασία. Η Βιέρα Γιούροβα, Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε θέματα αξιών και διαφάνειας δήλωσε: «Κανείς δεν πρέπει να φοβάται να περπατήσει στο δρόμο κρατώντας από το χέρι το αγαπημένο του πρόσωπο. Η Ευρώπη πάντοτε θα υπερασπίζεται τα θεμελιώδη δικαιώματα και τις ελευθερίες».

Η χώρα μας έχει ακόμα πολύ δρόμο να διανύσει. Η βία, όχι μόνο σωματική αλλά κυρίως η ψυχική, αφήνει σημάδια στον ψυχισμό του ατόμου που δύσκολα επουλώνονται. Aν στο κέντρο της Αθήνας έγινε πριν λίγα χρόνια ένα από το πιο φρικτά ομοφοβικά εγκλήματα (το λιντσάρισμα και φόνος του Ζακ Κωστόπουλου), μπορούμε να αναλογιστούμε ποια είναι η κατάσταση στην επαρχία και σε πιο κλειστές κοινωνίες. Μπορούμε να φανταστούμε τη μείωση της προσωπικότητας, τον εξευτελισμό και τις συστηματικές προσβολές που εκτοξεύονται σε ένα θηλυπρεπή γκέι ή σε μια αρρενωπή λεσβία.

Με αυτή την έννοια, η 17η Μαΐου  είναι μια μέρα βαθιά πολιτική. Αποτελεί ένα ανοιχτό κάλεσμα υπεράσπισης της LGBTQ+ κοινότητας, των ατομικών ελευθεριών και της κοινωνικής δικαιοσύνης. Aυτά είναι θέματα που εδώ και πολλές δεκαετίες θέτει η Nan Goldin μέσω της δουλειάς της με σεβασμό και μια ουμανιστική ματιά. Η φωνή της βρίσκει έρεισμα στο γεγονός ότι δε φωτογραφίζει κοινωνικές ομάδες (δεν κάνει κοινωνιολογική δηλαδή παρατήρηση ή ανάλυση), αλλά αποτυπώνει την αγάπη, τις φοβίες και την ομορφιά μια κοινότητας στην οποία ανήκει και η ίδια. Με άλλα λόγια, μιλά εκ των έσω για αυτό που γνωρίζει καλά, αποδίδοντας στους ανθρώπους που ποζάρουν στο φακό της την αξιοπρέπεια που τους στερεί καθημερινά η προκατάληψη και η μισαλλοδοξία.

Στην τελευταία της ατομική έκθεση στην Marian Goodman Gallery στη Νέα Υόρκη, που συνεχίζεται έως τα μέσα Ιουνίου, η εικαστικός και ακτιβίστρια ασχολείται με τον εθισμό, τη φιλία, τον έρωτα, την περιθωριοποίηση. Κυρίως, όμως, την απασχολεί η έννοια της κοινότητας. Η ίδια λέει πώς άλλαξε ο κόσμος της όταν επισκέφτηκε ένα bar με drag queens στη Βοστόνη τη δεκαετία του 70. Ως φόρο τιμής σε αυτή την κοινότητα προβάλλεται μέχρι το Σάββατο 22 Μαΐου σε online streaming στο κανάλι της γκαλερί Maria Goodman, το slideshow της Nan Goldin “The Other Side” (2012-2021)σε νέο μοντάζ (www.mariangoodman.com/nan-goldin-the-other-side). Αξίζει να το δουν όσοι ταλανίζονται ή βιώνουν την περιθωριοποίηση και τον κοινωνικό ρατσισμό λόγω της ταυτότητας φύλου και των σεξουαλικών τους επιλογών, και να ανακαλύψουν την κρυμμένη ομορφιά του(ς).

 

 

TAGS
Εργαστήριο Συντήρησης & Αποκατάστασης