Η εικαστικός Πάολα Παλαβίδη μοιράζει τη χρόνο της μεταξύ Αθήνας και Τήνου. Τα έργα της ασχολούνται με τη φαντασιακή σύμπτυξη φύσης, τεχνολογίας και ανθρώπινης ψυχολογίας. Παράλληλα με την προσωπική της πρακτική, δημιουργεί εγκαταστάσεις πολυμέσων και χρηστικά έργα τέχνης με την καλλιτεχνική ομάδα Hypercomf.
- Ποιες είναι οι βασικές αρχές της εικαστικής σου πρακτικής;
Αυτήν τη στιγμή, μια βασική αρχή της εικαστικής μου πρακτικής είναι να διερευνώ τα πάντα όσο μπορώ καθώς φαίνεται πως τα δεδομένα έχουν όλο και μικρότερο χρόνο ζωής. Προσπαθώ να ακολουθώ όσο γίνεται πιο ενσυνείδητα και αυθόρμητα την αφήγηση που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μου, στην δική μας παρούσα χρονικότητα. Σκοπός μου είναι να διαμορφώνω το κάθε θέμα που διαχειρίζομαι, με το ξεχωριστό τρόπο που κρίνω πως θα το αντιπροσωπεύσει καλύτερα και να συμπεριλαμβάνω ανθρώπους με ειδικές γνώσεις στην διαδικασία παραγωγής των έργων. Πρακτικά, αυτό διατηρεί τα θέματα πολύ «ανοιχτά» και σημαίνει πολύ δουλειά, είναι σχεδόν εξαντλητικό αλλά αναπόσπαστο τμήμα της προσωπικής μου έκφρασης. Η δεύτερη βασική αρχή της εικαστικής μου πρακτικής είναι να μην παράγει αχρηστία σε χρόνο και υλικό αλλά να αξιοποιεί με απρόβλεπτους τρόπους υλικά και θεωρία. Είναι μέρος μιας συνεχώς εξελισσόμενη προσπάθεια προς όλο και πιο συγκεντρωμένη πράξη ώστε να αποφεύγεται όσο γίνεται το περιττό.
- Από πού αντλείς έμπνευση;
Με εμπνέει η μάχη ανάμεσα στον αισιόδοξο και τον απαισιόδοξο μου εαυτό, η επαφή με τις ιστορίες όλων των οργανισμών του πλανήτη, η συμβίωση με τις φυσικές και ψηφιακές οντότητες, ένα άγριο ζώο που με πλησιάζει με περιέργεια. Με εμπνέει επίσης η έννοια του κοινωνικού συγχρονισμού, η επιστήμη και η τεχνολογία σαν σύμπραξη των προσπαθειών όλης της ανθρωπότητας, αναρωτιέμαι που θα οδηγήσει και πόση λεπτομέρεια χωράει ο νους. Η αλήθεια είναι ότι βρίσκω συχνά την ανθρωποκεντρική συνθήκη κουραστική και αναζητώ την απορρόφηση της από την φυσική ολότητα, τότε τείνω να ασχολούμαι πιο πολύ με «τα αγροτικά» που λένε και στο νησί που μένω, που συμπεριλαμβάνουν καλλιέργειες, κότες, μελίσσια, σκαρφαλώματα, βόλτες για χόρτα κλπ. Πολλές ιδέες εξελίσσονται από παρατηρήσεις που γεννούνται αυτές τις στιγμές.
- Με τι καταπιάνεσαι αυτή την περίοδο;
Από το 2017 το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς μου έχει αναπτυχθεί μέσω της καλλιτεχνικής ταυτότητας hypercomf αλλά και των συνεργασιών που έχουν γίνει μέσω αυτής. Αυτή τη στιγμή ετοιμάζουμε έργα για εκθέσεις που θεωρητικά θα ανοίξουν το φθινόπωρο και παράλληλα βρισκόμαστε σε διαφορετικά στάδια ολοκλήρωσης με τρία long term προγράμματα, το Studiotopia από τη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση, για το οποίο συνεργαζόμαστε με έναν βιολόγο που ερευνά την βιοποικιλότητα των θαλασσών και τις απειλές που αντιμετωπίζει το θαλάσσιο οικοσύστημα των σπηλαίων της Κρήτης συγκεκριμένα, βάση αυτής της έρευνας αναπτύσσουμε ένα έργο βίντεο και μια μέθοδο sustainable design που χρησιμοποιεί μικρό-πλαστικά, δίχτυα κ.λπ. συλλεγμένα από τη θάλασσα για τη δημιουργία επιφανειών terrazzo που μπορούν να χρησιμοποιηθούν και στη κατασκευή δαπέδων, το La Table et la Territoire που οργανώνεται στην Ελλάδα από τους Locus Athens με θέμα ,το Ψωμί για το οποίο αναπτύξαμε έναν πρότυπο τροχήλατο ηλιακό φούρνο και μια ειδικά σχεδιασμένη ιστοσελίδα που μέσω συνεντεύξεων με επιστήμονες και συνδέσεων σε άρθρα και νέες έρευνες, συζητάει την σχέση του ζυμομύκητα της μαγιάς με τον άνθρωπο και την τεχνολογία. Σε στάδιο ολοκλήρωσης βρίσκεται και το Resonate με υποστήριξη από το Stavros Niarchos Foundation Public Humanities Initiative που επιδιώκει να φέρει την παράδοση , την κοινότητα και την τεχνολογία σε επαφή, προσπαθώντας να αναδείξει τις παραδοσιακές πρακτικές του κεντήματος και της μουσικής ως ζωντανό και επίκαιρο στοιχείο κάθε πολιτισμού . Μόλις ξεκινήσαμε ένα πολύ ενδιαφέρον workshop για την πλατφόρμα post-documenta.net που έχει δημιουργηθεί μέσω ενός προγράμματος σύμπραξης της Α.Σ.Κ.Τ και της Ακαδημίας της Λειψίας. Όποτε βρίσκω το χρόνο, ζωγραφίζω, θα ήθελα να βρίσκω περισσότερο χρόνο, αλλά μου κρύβεται καλά.
- Πως έχει επηρεάσει η κατάσταση που ζούμε τη δουλειά σου; Ποιοι είναι οι τρόποι διαφυγής σου;
Όσον αφορά το προγραμματισμό της δουλειάς για τον προηγούμενο και τον επόμενο χρόνο επήλθε, όπως και παντού άλλωστε, ένας πλήρης αποσυντονισμός, χρειάστηκε αναδιαμόρφωση ιδεών και επανεξέταση του μέσου όρου ζωής των δεδομένων. Αυτό έφερε μεγάλο φόρτο εργασίας στο οποίο προστέθηκε ένας τεράστιος όγκος ψηφιακών απαιτήσεων. Η δουλειά έχει γίνει περισσότερη, έχει απλώσει τα πλοκάμια της σε κάθε χώρο-χρονική στιγμή, και είναι και πολύ περισσότερη η ώρα που πρέπει, αναγκαστικά πλέον, να περάσει κάποιος μπροστά στον υπολογιστή, ότι και αν κάνει, αυτό δεν αφορά μόνο τον εικαστικό επαγγελματικό χώρο, εννοείτε. Οπότε έχουν αλλάξει τα πάντα, κάπως βιαστικά και ασυνείδητα. Ο χρόνος και πολλοί άλλοι απρόβλεπτοι παράγοντες θα δείξουν αν αυτό διαμορφώνει εν τέλει νέες συνθήκες κλπ. Σίγουρα όταν περιποιούμαι το μποστάνι η το κοτέτσι μου, αυτά δεν μου περνάνε από το μυαλό καθόλου, και αν τα έλεγα στα λάχανα θα γέλαγαν, είναι η απόλυτη διαφυγή.
- Θεωρείς πως η Ελλάδα παρέχει το κατάλληλο περιβάλλον για τους καλλιτέχνες;
Δυστυχώς Ναι! Μπορεί να ακούγεται λίγο σαν φάρσα. Σίγουρά δεν είναι καθόλου εύκολο από πλευράς ευκαιριών, και έπειτα δεν είναι καθόλου κατάλληλο περιβάλλον από γραφειοκρατική η επαγγελματική άποψη, η επίσημη επαγγελματική πρακτική συχνά γίνεται δυνατή μόνο με ιδιαίτερο πείσμα και μέσω αρίστης λογιστικής γνώσης και εφευρετικότητας. Αλλά δυστυχώς ίσως και να είναι το καταλληλότερο μέρος, γιατί είναι ένα οικοσύστημα εξαίρετων ανθρώπων με πολύ υψηλό επίπεδο, γεννάται τελευταία ένας πρωτόγνωρος δυναμισμός και μια ενεργή επιδίωξη από όλους για την αναγνώριση του επαγγέλματος και του χώρου από την πολιτεία και την κοινωνία, ο οποίος σε συνδυασμό με την σκληραγώγηση που μας έχει απλόχερα προσφέρει η επιβίωση σε δύσκολες επαγγελματικές συνθήκες έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει έναν ζωντανό και ουσιαστικό χώρο που συνομιλεί, συμπεριλαμβάνετε και προσφέρει. Πως μπορεί να μην θέλει κάποιος να είναι μέρος αυτού?
- Σχέδια και ευχές για το μέλλον
Να κυλιέμαι στα χωράφια, να πατάω πίσσες στη παραλία και να αναπνέω σπόρους μούχλας σε υπόγεια πολυκατοικιών. Η ευχή μου για το μέλλον είναι πάσα ευδαιμονία και λιγότερη απερισκεψία!
.
TAGS
