Άποψη από το ατελιέ του καλλιτέχνη Από τον Ιανουάριο 2019 ασχολούμαι μόνο με την οργάνωση της αναδρομικής έκθεσης της δουλειάς μου που θα γίνει στο Μουσείο Μπενάκη στο κτίριο της οδού Πειραιώς. Η έκθεση καταλαμβάνει όλους τους εκθεσιακούς χώρους του μουσείου και θα πραγματοποιηθεί σε δύο φάσεις, μέρος πρώτο και μέρος δεύτερο. Τα εγκαίνια θα ήταν για τις 9 Σεπτεμβρίου του 2020. Σκοπός μου ήταν να έχω τελειώσει τα πάντα μέχρι το Πάσχα του 2020. Και όντως έχω τελειώσει.
Όμως η δραματική και πρωτόγνωρη κατάσταση που ζούμε παντού σήμερα, ο θάνατος και το πένθος, η αβεβαιότητα για το αύριο, το τι και πώς θα είναι ο κόσμος, αφήνουν πολλά πράγματα του σήμερα μετέωρα και ίσως τα καθιστούν ανεπίκαιρα και δευτερεύοντα.
Κλεισμένος στο σπίτι μου, όπου και το εργαστήριό μου, και έχοντας τελειώσει την περιπέτεια της οργάνωσης της έκθεσης, αρχίζω να ξαναπιάνω το έργο που σταμάτησα να δουλεύω τον Ιανουάριο 2019. Ο τίτλος του είναι «Μία έκθεση πορτρέτων αφιερωμένη στο έργο “Ο Άγιος Ιερώνυμος στο αναγνωστήριό του” (περ. 1475) του Antonello Da Messina». Από τα 66 πορτρέτα που έχω προγραμματίσει να κάνω, είχα κάνει τα 18 και τώρα θα αρχίσω το 19ο.
Ο καιρός της απομόνωσης στο εργαστήριο μ’ έκανε να ανοίξω φακέλους, σημειωματάρια, τετράδια σε χαρτονένια ντοσιέ της «Ιωνίας» για να δω ξανά παλιές σημειώσεις αλλά και πρόσφατες, σημειώσεις για ιδέες έργων, που άλλες είναι ακόμα άλυτες και άλλες έχουν λυθεί χωρίς όμως σιγουριά. Προσπαθώντας να αποφασίσω τι εγκαταλείπω και τι δεν εγκαταλείπω γεννήθηκαν καινούργιες ιδέες, ρηξικέλευθες, χωρίς καμιά συνέπεια με τις παλιότερες ―από το πουθενά― και αυτό μου δημιούργησε τη μαγική χαρά της γνώσης ότι μπορείς να συνεχίσεις.
Η συνέχεια λοιπόν, σαν εκείνη τη μικρή ελιά στην Αίγινα που το αεράκι συνέχεια λίκνιζε τα λεπτά κλαδιά της και η σκιά της πάνω στον άσπρο τοίχο αποτύπωνε με άλλο χρώμα και χωρίς όγκο το αδιάκοπο, το συνεχές, το γλυκύτατο, αλλά κυρίως ποτέ ίδιο λίκνισμά της. Η συνέχεια λοιπόν.
TAGS
