© AP Photo

Παραμένουμε Σπίτι: Το ιστορικό μιας καραντίνας

Η πολυπόθητη στιγμή της λήξης της καραντίνας έφτασε. Από τις 4 Μαΐου μπορούμε να κυκλοφορούμε πιο ελεύθερα, χωρίς να στέλνουμε SMS, και να επιστρέψουμε σταδιακά στις καθημερινές μας συνήθειες. Η ζωή, βέβαια, δε θα επανέλθει στους προηγούμενους ρυθμούς της.

Το Μένουμε Σπίτι γίνεται Παραμένουμε Σπίτι, σε μια συλλογική προσπάθεια να προστατέψουμε τους εαυτούς μας και τους δικούς μας ανθρώπους, είτε ανήκουν στις ευπαθείς ομάδες είτε όχι, από τον κορονοϊό. Η επιτυχημένη μέχρι στιγμής πορεία μας θα συνεχίσει μόνο εάν εξακολουθήσουμε να εφαρμόζουμε τις οδηγίες κατά την επαναφορά μας στον έξω κόσμο: να φοράμε, δηλαδή, τη μάσκα μας, να τηρούμε αποστάσεις τουλάχιστον ενός μέτρου μεταξύ μας στο εργασιακό περιβάλλον και στα ΜΜΜ, όπου είναι δυνατόν, να πλένουμε καλά τα χέρια μας και σίγουρα να μην τα ακουμπάμε στο πρόσωπό μας. Όσο δύσκολο και αν μας φαινόταν στην αρχή να συμμορφωθούμε με έναν εντελώς νέο τρόπο ζωής, το προηγούμενο διάστημα απέδειξε ότι είμαστε ικανοί να προσαρμοζόμαστε και να βοηθάμε ο ένας τον άλλον για το καλό όλων μας.

Εδώ και ενάμιση μήνα, από τότε που ανακοινώθηκαν τα περιοριστικά μέτρα διεθνώς, καταγράφουμε όλες τις συνέπειες που είχαν αυτά στον πολιτιστικό τομέα -και όχι μόνο. Από το πρώτο σοκ και τις απώλειες, τόσο σε ζωές όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό σε μουσεία και οίκους δημοπρασιών, σταδιακά ανακαλύψαμε πόσο δημιουργικοί μπορούν να γίνουν οι άνθρωποι της τέχνης ακόμη και σε πρωτοφανείς συνθήκες: τόσο υποστηρίζοντας τους πρωτεργάτες της μάχης αυτής, το υγειονομικό προσωπικό, με δωρεές και φιλανθρωπικές δημοπρασίες, όσο και συλλέγοντας υλικά και φωτογραφίες για την καταγραφή της πανδημίας για τις επόμενες γενιές. Ζούμε, άλλωστε, ιστορικές στιγμές που θα αφηγούμαστε στο μέλλον -ίσως με υπερηφάνια στη χώρα μας για την υπευθυνότητα και την κατανόηση που δείξαμε για την κρισιμότητα της κατάστασης.

Όσο για τη στήριξη των ίδιων των καλλιτεχνών; Υπήρξε έντονη κινητοποίηση από τις μεγάλες δυνάμεις: τόσο τις κρατικές, εντός και εκτός συνόρων, όσο και τις ιδιωτικές -κατά βάση, στο εξωτερικό, όπου έχουν κινητοποιηθεί γκαλερί και ιδρύματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι, δεδομένης της επισφαλούς φύσης του πολιτιστικού τομέα και των επαγγελμάτων που συνδέονται με αυτόν, χρειάζεται ακόμη μεγαλύτερη προσπάθεια για να διασφαλιστεί η συνέχεια της εικαστικής παραγωγής, ιδιαίτερα στη χώρα μας, όπως έχουμε τονίσει.

Ο κορονοϊός, πάντως, δεν κατάφερε να καταπνίξει τη φωνή της δημιουργίας, όπως αποδεικνύουν τα έργα των street artists. Ούτε τη διάθεση και την όρεξή μας για ζωή, όπως αποκαλύπτουν φωτογραφίες από τα μπαλκόνια του κόσμου. Αν, λοιπόν, τα καταφέραμε τόσο καλά στο κομμάτι του υποχρεωτικού εγκλεισμού, γιατί να μην ανταπεξέλθουμε εξίσου επιτυχημένα στη φροντίδα της διατήρησης αυτής της επιτυχίας, τώρα που είναι στο χέρι μας;

TAGS
Εργαστήριο Συντήρησης & Αποκατάστασης